پرنده مهاجر
○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○


 
○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

روزی یک پرنده مهاجر از فرط سرما به ناچار از پرنده های دیگرجدا شد و به زمین افتاد
در همان نقطه ای که پرنده افتاد یگ گاو رد شد و بر روی پرنده کثافت انداخت
پرنده گرم شد و کم کم جان گرفت و شروع به دست و پا زدن کرد
ناگهان گرگ گرسنه ای که از آنجا رد میشد آن پرنده را دید و بلافاصله او را خورد
 

^^^^^*^^^^^


نتیجه  

اونی که تو رو توی کثافت می اندازه الزاما دشمن تو نیست
اونی هم که تو رو از کثافت در می آوره لزوما دوست تو نیست
وقتی توی کثافت افتادی زیاد دست و پا نزن شاید به نفعت نباشه


○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

*~*~*~*~*~*~*~*

آنچه نصیب است، نه کم میدهند
گر نستانی،به ستم،میدهند

زنی به نزد داوود پیامبر آمد و از خداوند شکایت کرد که :این چه خداییست که مرا اینچنین رنج می دهد ؟

پرسیدند چه شده ؟ گفت مرا فرزندان یتیمی است که چند روز است بی غذا مانده اند چند روز پیش مقداری پارچه قرمزی داشتم خواستم آن را به بازار ببرم و بفروشم و غذایی برای فرزندانم بیاورم ؛در بین راه بادی شدید آمد ُچنان که به زمین افتادم و باد پارچه را از دست من به اسمان برد ..اینک مضطر شده ام

در همین حال چند مرد وارد شدند و عرض کردند که ما مقداری مال برای فقرا نذر کرده اییم و اینک آورده اییم .آن پیامبر شرح حال آن پولها را پرسید گفتند:چند روز پیش در کشتی که ما بودیم رخنه ای پدید امد و ما هیچ وسیله ای نداشتیم ناگهان پرنده ای در آسمان پیدا شد و پارچه قرمزی را به کشتی انداخت ما با آن پارچه رخنه را بستیم و در حین حادثه نذر کردیم که هر کدام صد دینار به فقرا بپرازیم

حضرت داوود فرمود : ای زن خداوند دردریابرای تو تجارت می کند و تو او را بی عدالت
میدانی؟
ُاو بیش از هر کسی به فکر توست این پولها را بردار و برو

****►◄►◄****

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

سخت آشفته و اغمگین بودم

به خودم می گفتم

بچه ها تنبل و بد اخلاقند
دست کم میگیرند
درس ومشق خود را

باید امروز یکی را بزنم، اخم کنم
و نخندم اصلا
تا بترسند از من
و حسابی ببرند

خط کشی آوردم
درهوا چرخاندم
چشم ها در پی چوب، هرطرف می غلطید
مشق ها را بگذارید جلو، زود، معطل نکنید

اولی کامل بود
دومی بدخط بود
بر سرش داد زدم
سومی می لرزید
خوب، گیر آوردم
صید در دام افتاد
و به چنگ آمد زود

دفتر مشق حسن گم شده بود
این طرف
آنطرف ، نیمکتش را می گشت
تو کجایی بچه ؟؟؟
بله آقا، اینجا
همچنان می لرزید
” پاک تنبل شده ای بچه بد ”

" به خدا دفتر من گم شده آقا، همه شاهد هستند"
” ما نوشتیم آقا ”

بازکن دستت را

خط کشم بالا رفت، خواستم برکف دستش بزنم
او تقلا می کرد
چون نگاهش کردم
ناله سختی کرد

گوشه ی صورت او قرمز شد
هق هقی کردو سپس ساکت شد

همچنان می گریید

مثل شخصی آرام، بی خروش و ناله

ناگهان حمدالله، درکنارم خم شد
زیر یک میز ، کنار دیوار
دفتری پیدا کرد

گفت : آقا ایناهاش
دفتر مشق حسن

چون نگاهش کردم
عالی و خوش خط بود

غرق در شرم و خجالت گشتم
جای آن چوب ستم، بردلم آتش زده بود
سرخی گونه او، به کبودی گروید

صبح فردا دیدم
که حسن با پدرش، و یکی مرد دگر
سوی من می آیند

خجل و دل نگران
منتظر ماندم من
تا که حرفی بزنند
شکوه ای یا گله ای
یا که دعوا شاید
سخت در اندیشه ی آنان بودم

پدرش بعدِ سلام
گفت : لطفی بکنید
و حسن را بسپارید به ما


گفتمش، چی شده آقا رحمان ؟؟؟
گفت : این خنگ خدا
وقتی از مدرسه برمی گشته
به زمین افتاده
بچه ی سر به هوا

یا که دعوا کرده
قصه ای ساخته است
زیر ابرو وکنارچشمش
متورم شده است

درد سختی دارد
می بریمش دکتر
با اجازه آقا

چشمم افتاد به چشم کودک
غرق اندوه و تاثرگشتم

منِ شرمنده معلم بودم
لیک آن کودک خرد وکوچک
این چنین درس بزرگی می داد
بی کتاب و دفتر

من چه کوچک بودم
او چه اندازه بزرگ
به پدر نیز نگفت
آنچه من از سرخشم، به سرش آوردم
عیب کار ازخود من بود و نمیدانستم

من از آن روز معلم شده ام
او به من یاد بداد درس زیبایی را
که به هنگامه ی خشم
نه به دل تصمیمی
نه به لب دستوری
نه کنم تنبیهی

یا چرا اصلا من
عصبانی باشم
با محبت شاید
گرهی بگشایم

با خشونت هرگز
با خشونت هرگز
با خشونت هرگز


♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


با توجه با اینکه منبع درستی پیدا نکردم از شاعر این شعر اسمی نمیزارم